Ανθή Σουβατζόγλου – Ψυχανάλυση, Ψυχολογία & Αυτογνωσία-psychoanalyseto

  Είμαι η Ανθή Σουβατζόγλου και σήμερα θα σας μιλήσω για μια λέξη μικρή, που όμως κουβαλάει μέσα της έναν ολόκληρο κόσμο. Έναν κόσμο που πολλές φορές δεν τον βλέπουμε, δεν τον ακούμε, δεν τον παρατηρούμε. Και αυτή η λέξη είναι η μοναξιά,η οποία κάθεται αθόρυβα δίπλα σε έναν άνθρωπο που περπατάει ανάμεσά μας, που ψωνίζει δίπλα μας στο σούπερ μάρκετ, που περιμένει το λεωφορείο, που λέει “καλημέρα” με ένα χαμόγελο που φοβάται να δείξει την αλήθεια του. Η μοναξιά δεν κάνει διακρίσεις· μπορεί να αγγίξει όποιον άνθρωπο υπάρχει , ανεξάρτητα από ηλικία, υπόβαθρο, μόρφωση, χρήματα, επιτυχίες. Κανείς δεν προστατεύεται από τη μοναξιά επειδή έχει σπουδάσει, επειδή έχει μια καλή δουλειά ή επειδή έχει οικονομική άνεση. Αυτά μπορεί να βοηθούν σε πολλά πράγματα στη ζωή, αλλά δεν γεμίζουν το πιο βαθύ ανθρώπινο κομμάτι: την ανάγκη να μας δουν, να μας αναγνωρίσουν, να μας αγκαλιάσουν χωρίς όρους. Η αίσθηση ότι “ανήκω κάπου” δεν αγοράζεται, ούτε διδάσκεται μόνο στα βιβλία. Γεννιέται εκεί όπου συναντιέ...

  Είμαι η Ανθή Σουβατζόγλου και σήμερα θα προσπαθήσω να σας κάνω μια  αναλυτική ψυχολογική προσέγγιση για τον φόβο μας απέναντι στο ενδεχόμενο ενός πολέμου. Ο φόβος του πολέμου αποτελεί μια σύνθετη ψυχολογική εμπειρία, η οποία κινητοποιεί ταυτόχρονα βιολογικούς, γνωσιακούς, συναισθηματικούς και κοινωνικούς μηχανισμούς. Δεν περιορίζεται σε μια απλή ανησυχία· αφορά μια υπαρξιακή απειλή που διαταράσσει την αίσθηση ασφάλειας, σταθερότητας και προβλεψιμότητας. Όταν το άτομο εκτίθεται σε πληροφορίες για πιθανή σύγκρουση, ενεργοποιείται έντονα ο νευροβιολογικός μηχανισμός άγχους και αυξάνεται η κορτιζόλη και η αδρεναλίνη, ενισχύεται η λειτουργία της αμυγδαλής και περιορίζεται η ρυθμιστική ικανότητα του προμετωπιαίου φλοιού. Το αποτέλεσμα είναι υπερεγρήγορση, διαταραχές ύπνου, έντονη σωματική ένταση και δυσκολία συγκέντρωσης. Παράλληλα, ο φόβος ενισχύεται από γνωσιακές διεργασίες όπως καταστροφολογία, υπεργενίκευση, υπερεκτίμηση του  κινδύνου και χαμηλή ανοχή στην αβεβαιότητα. Η ...

  Είμαι η Ανθή Σουβατζόγλου και σήμερα θα σας μιλήσω για το πώς αντιμετωπιζόταν η ομοφυλοφιλία στην αρχαία Ελλάδα και τι ακριβώς σήμαινε η σχέση ανάμεσα στον «εραστή» και τον «ερωμένο». Μέσα από ιστορικές πηγές και νόμους της εποχής θα δούμε ότι η κοινωνία ήταν ιδιαίτερα αυστηρή, ενώ ο ρόλος του «εραστή» δεν είχε καμία ερωτική διάσταση, αλλά ήταν καθαρά παιδαγωγικός, σαν μέντορας ή προστάτης που βοηθούσε τον νέο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του. Στην Ελλάδα των τελευταίων χρόνων υπάρχει ενδιαφέρον για την πραγματική εικόνα της αρχαίας ελληνικής κοινωνίας και τις αξίες της. Πολλοί μελετητές προσπαθούν να ξεκαθαρίσουν παρεξηγήσεις γύρω από τα ήθη των προγόνων μας και ειδικά γύρω από το θέμα της ομοφυλοφιλίας. Παρά τις σύγχρονες αντιλήψεις, τα στοιχεία δείχνουν ότι στην αρχαία Ελλάδα η ομοφυλοφιλία δεν ήταν κοινωνικά αποδεκτή και δεν γινόταν ανεκτή από τη νομοθεσία. Μεγάλο μέρος της σύγχρονης παρεξήγησης προέρχεται από την κακή ερμηνεία των λέξεων «εραστής» και «ερώμενος» στα αρχαία κ...